„Pojednanie” Rutherforda o krzyżu
i innych naukach
„Pojednanie” Rutherforda o krzyżu i innych naukach
W 1928 r. prezes Strażnicy J. F. Rutherford wydał książkę pt. „Pojednanie”. Umieszczono w niej między innymi taką dedykację:
„Ku Chwale IMIENIA JEHOWY Dzieło To Jest Poświęcone”.
Książka ta miała wielką poczytność, bowiem przez wiele lat po jej pierwszym wydaniu nadal ją rozprowadzano.
Jeszcze w 1936 r. prezes Strażnicy zachęcał do nabywania „Pojednania” i w swej książce pt. „Bogactwo” na stronie reklamowej pisał:
„Wszystko złoto i srebro, które Państwo zdołaliby zgromadzić na ziemi, nie pomogłyby Im w ‘owym dniu’ (...) Czemu Państwo z tego złota i srebra nie mieliby tedy coś przeznaczyć na szerzenie ewangelji Królestwa i otrzymać prawdziwe bogactwo, mianowicie jedną lub wszystkie niżej wymienione książki?
Harfa Boża, Pojednanie, Rząd, Wyzwolenie, Proroctwo, Życie, Światło (2 tomy), Bogactwo.
Wszystkie napisane są przez sędziego Rutherforda”.
Dziwi ta reklama z 1936 r. bowiem wtedy wiele nauk „Pojednania” było już nieaktualnych (np. krzyż), a jednak nadal rozprowadzano te stare publikacje. Zapewne ważniejsze było wtedy sprzedanie zapasów książek niż to, że nie zawierały one już prawowiernej nauki Towarzystwa Strażnica. Może też i wprowadzały mętlik w głowach Świadków Jehowy, ale to już nie nasz problem.
Mało tego, jeszcze w 1937 r. broszura „Bezpieczeństwo. Pociecha” nadal reklamowała „Pojednanie” i inne starsze książki Rutherforda:
„Poniżej znajdziesz pociechę, której pragniesz, nie od religiantów, lecz od ‘Boga wszelkiej pociechy’. I jaka zadawalająca i obfita! W 5 oprawnych książkach, napisanych przez sędziego Rutherforda, który uczynił zadość zleceniu chrześcijan ‘Cieszcie wszystkich płaczących!’ (Izajasza 61:2). Czytaj:
HARFA BOŻA
POJEDNANIE
RZĄD
ŻYCIE
BOGACTWO
W pięknej oprawie płóciennej, z ryciną wklęsło-wypukłą i tytułem, tłoczonym złotem; ilustrowane; każdy tom objętości conajmniej 320 stronic. Książki te wysyła się każdemu, kto do tej kampanii uświadomienia przyczynia się datkiem...” (s. 60; zachowano oryginalną pisownię).
Poniżej przedstawiamy niektóre charakterystyczne nauki „Pojednania”:
Krzyż Chrystusa
Na początek przytoczmy słowa z innego dzieła Rutherforda, wydanego w tym samym czasie (1928 r.), a mianowicie ze „Stworzenia”:
„Era chrześcijańska jest określona czasem od pierwszego przyjścia aż do wtórego powrotu naszego Pana, podczas którego była kazana radosna nowina ludziom. To kazanie ewangelji czyli radosnej nowiny zdawało się być głupstwem w oczach ludzi tego świata, a szczególnie tych, którzy się nazywają Modernistami, uczonymi i kaznodziejami. Dlatego apostoł napisał: ‘Albowiem mowa o krzyżu tym, którzy giną jest głupstwem; ale nam, którzy bywamy zbawieni, jest mocą Bożą.’ - 1 Koryntjan 1:18” (s. 192).
Te słowa Rutherforda dziwią, bo Świadkowie Jehowy sami, jak owi „Moderniści”, odrzucili w 1936 r. naukę o krzyżu. Czyżby przeciw sobie prorokowali, zaliczając się do tych którzy giną?
A co „Pojednanie” uczyło o krzyżu?
Otóż na ilustracji przedstawiło obraz Jezusa ukrzyżowanego oraz takie między innymi słowa jego opisu:
„Śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu uczyniła koniec przymierzu” (strona nie oznaczona numerem; patrz też to samo zdanie s. 214).
Rutherford, zapewne wobec odrzucających krzyż, tak napisał w „Pojednaniu”:
„Że dziecię to narodziło się z panny Marji, w Betleemie wyrosło do stanu męskiego i następnie umarło na krzyżu w Jeruzalemie, dowodzi nie tylko fakt biblijny, ale nawet i historja świecka to potwierdza” (s. 117).
Dziś, dla odmiany, Świadkowie Jehowy uczą, że niby „historia świecka” potwierdza im pal, a nie krzyż!
„Pojednanie” zawiera wiele fragmentów, w których Rutherford pisał o krzyżu i ukrzyżowaniu Jezusa. Oto niektóre z nich:
„Przy końcu tego okresu czasu Jezus umarł haniebną śmiercią na krzyżu...” (s. 118).
„Jezus wiedział, że On będzie wkrótce ukrzyżowany” (s. 130).
„Śmierć Jezusa na krzyżu jest na dobro wszystkiej ludzkości; a Bóg w słusznym czasie przywiedzie wszystkich do zupełnej znajomości prawdy, aby wszyscy mieli przywilej korzystać ze śmierci Jezusa” (s. 154).
„On uczynił koniec zakonowi przez przybicie do krzyża, t. j., przez śmierć przeznaczoną dla grzeszników. ‘Zmazawszy on, który był przeciwko nam, cyrograf w ustawach zależący, który nam był przeciwny, zniósł go z pośrodku, przybiwszy go do krzyża.’ (Kol. 2:14)” (s. 214).
„W krótkiej chwili przed ukrzyżowaniem, nasz Pan Jezus obchodził pamiątkę wymaganą przez zakon...” (s. 240).
Rutherfordowi nie przeszkadzał nawet werset Ga 3:13, w którym występuje słowo „drzewo”, bo komentując go pisał:
„Lecz umierając w sromotny sposób przez ukrzyżowanie, lub wiszenie na drzewie, było widocznie w celu usunięcia przekleństwa od Izraela. (...) Jezus umarł na krzyżu jako grzesznik, a jednakże bez grzechu...” (s. 213).
Inne fragmenty o krzyżu i ukrzyżowaniu patrz s. 117, 119 oraz s. 15 i 142 (przytoczony Flp 2:8).
Bóstwo Jezusa
„Pojednanie” na ogół zaprzecza, że Jezus jest Bogiem ale i potrafi też Bóstwo Jego niechcąco potwierdzić:
„Gdyby Jezus wtedy był Bogiem, jak kaznodzieje nauczają, to poco modlił się sam do siebie w tej modlitwie?” (s. 131).
„„Gdyby Jezus wtedy był Bogiem w samym sobie wcielonym, jak to kaznodzieje mówią ludziom (...) to dlaczego się wyrażał temi słowami?” (s. 138).
„Względem pomazania Jezusa duchem świętym jest napisane: ‘Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; przetoż pomazał cię o Boże, Bóg twój olejkiem wesela nad uczestników twoich.’ (Żyd. 1:9; Ps 45:8)” (s. 124).
Jezus Ajentem i Urzędnikiem, Adam Księciem
„Pojednanie” używa dziwnych tytułów względem Chrystusa i Adama. Może wydawać się, że określenie „Książę” użyte w stosunku do Adama, jest wyższe niż te Jezusowe tytuły „Ajent” czy „Urzędnik”. Prócz tego wydaje się, że Towarzystwo Strażnica chce nadawać koniecznie świeckie określenia Chrystusowi, jakby brakowało typowo biblijnych, oraz bierze te „urzędnicze” terminy z własnej działalności organizacji i prawniczego doświadczenia Rutherforda. Dziwne też, że te tytuły raz pisane są dużymi literami, a raz małymi. Być może Towarzystwo Strażnica wprowadziło Jezusowi tytuły „Ajenta” i „Urzędnika”, ponieważ pozbawiło Go Bóstwa. Czy nie łatwiej byłoby za Tomaszem powiedzieć: „Pan mój i Bóg mój” (J 20:28).
Oto przykładowe fragmenty z „Pojednania”:
„Obecnie jest rzeczą możliwą dowiedzieć się, dlaczego Książę Adam stał się nędzarzem, dlaczego cały rodzaj ludzki cierpiał jako nędzarz” (s. 34).
„Adam jako książę ziemi mieszkał w Edenie” (s. 27).
„Książę Adam był bogaty, albowiem wszelkie złoto i drogie kamienie było jego, oraz wszelkie stada zwierząt także były jego...” (s. 29).
„Książę Adam i jego małżonka księżniczka Ewa, ozdabiali ogród Pański” (s. 81).
„Logos, chwalebny Syn Boży i czynny Ajent w stwarzaniu wszystkich rzeczy...” (s. 14).
„Jezus Chrystus także jest Zbawicielem człowieka, ponieważ On jest wykonawczym ajentem Boga...” (s. 151).
„Jezus Chrystus jest wielkim Wykonawczym Urzędnikiem w stwarzaniu wszystkich rzeczy” (s. 56).
„Logos był głównym wykonawczym urzędnikiem Jehowy w stworzeniu wszystkich rzeczy” (s. 243).
Powrót Chrystusa i ‘dzień przygotowania’ Bożego
Wydaje się, że „Pojednanie” jeszcze podtrzymuje naukę o tym, że Chrystus powrócił w 1874 roku. Wskazuje przy tym, że najprawdopodobniej dostrzeżono ten niewidzialny powrót dopiero po fakcie (1875 r.). Wcześniej Russell nie wiedział o tym, a raczej oczekiwał na widzialną paruzję Jezusa w 1874 r.
Oto fragment z „Pojednania”:
„Pan Jezus mówił o sposobie swego powrotu i przypodobał go do słońca, wschodzącego na wschodzie i świecącego aż na zachód. Było to około roku 1874, lub na początku roku 1875, że słońce poczęło się okazywać; to jest wtóra obecność Pańska w tym czasie była spostrzeżona. (...) Około początku roku 1874 Bóg rozpoczął wypowiadać poselstwo prawdy do tych, którzy byli na straży i w ten sposób rozpoczął powołanie i zgromadzanie razem. To było uczynione przez światłość wtórego przyjścia Pańskiego, które przyświecało na Jego słowo i oświecało umysły Jego świętych” (s. 254).
Towarzystwo Strażnica dostosowywało też do swoich potrzeb to, co nazywa „dniem przygotowania” Bożego. Chodzi o zmianę okresu 1874-1914 na 1875-1918, czy też odwrotnie. Ta wątpliwość bierze się stąd, że obie książki, które o tym mówią („Pojednanie” i „Stworzenie”), ukazały się w tym samym 1928 roku. Nie wiadomo też, czy oba okresy funkcjonowały równocześnie, czy też jeden wyparł drugi.
Oto słowa z „Pojednania”:
„Zauważ, jak fizyczne fakta odpowiadają słowom proroczym. Okres czasu od roku 1875 aż do roku 1918, jest określony jako ‘dzień przygotowania’ Bożego” (s. 255).
Oto zaś słowa ze „Stworzenia”:
„Biblia, i otaczające świadectwo w wypełnieniu się tejże, co jest nazwane fizycznymi faktami, dowodzi, że wtóre przyjście Pańskie datuje się od roku 1874; że od tej daty aż do roku 1914 był: ‘dzień przygotowania’ Bożego” (s. 362).
Plejady mieszkaniem Jehowy
Charakterystyczną nauką „Pojednania” było określenie miejsce zamieszkania Jehowy:
„Konstelacja Plejad jest małą w porównaniu do innych, które instrumenta ludzkie wyjawiają oku ludzkiemu. Lecz większość w rozmiarze innych planet jest mniejszą w porównaniu z ważnością Plejad, albowiem Plejady są mieszkaniem wieczystego tronu Bożego” (s. 13).
Później o Plejadach Świadkowie Jehowy pisali:
„Zauważając ubocznie, Plejad nie można już uważać za centrum wszechświata, i byłoby niemądre, gdybyśmy chcieli tron Boży ustalać w jakimś szczególnym miejscu uniwersum. Gdybyśmy musieli przyjąć Plejady za siedzibę jego tronu, to moglibyśmy w sposób niesłuszny na ten gwiazdozbiór zapatrywać się ze szczególną czcią” (ang. Strażnica [The Watchtower] 15 XI 1953 s. 703 por. pol. Strażnica Nr 14, 1956 s. 19).
O Trójcy Świętej
„Pojednanie” umyślnie wypaczało przedstawianie nauki o Trójcy Świętej. Najpierw kłamliwie ją prezentowano, a później przeprowadzano z tym wypaczonym obrazem polemikę. Oto słowa „Pojednania”:
„Trynitarze mówią: ‘Bóg, Jezus i Duch Święty, są, jedną osobą...’. (...) Kler zaś mówi: ‘Jezus był swoim własnym ojcem’. Oni nie mówią prawdy” (s. 126).
„Doktryna o trójcy została pierwotnie wprowadzona do kościoła przez klerykała z Antjochji, który nazywał się ‘Theophilus’. Doktryna pouczana wówczas przez tegoż klechę, za którym poszli w ślady i inni, opiewa, że jest trzech bogów w jednym...” (s. 108).
Modlitwa za zmarłych i zmartwychwstanie Adama
Świadkowie Jehowy choć dziś potępiają modlitwę za zmarłych to jednak kiedyś sami uczyli, że po Armagedonie będą się modlić za umarłych, by Bóg ich wskrzesił. Oto słowa z „Pojednania”:
„Biblja następnie wykazuje, że Bóg wysłucha modlitwy żyjących w posłuszeństwie ludzi, dlatego zdaje się być rzeczą rozsądną, że żyjący ludzie będą się modlić o powrót tych, którzy byli najbliższymi dla nich” (s. 347).
Podobnie dziś Świadkowie Jehowy nie dają szans na zmartwychwstanie Adamowi („ani Adam, ani Ewa nie są objęci okupem” Strażnica Nr 4, 1991 s. 13), a jednak „Pojednanie” udowadniało, że on będzie wskrzeszony przez Boga. Oto słowa z „Pojednania”:
„Co się tyczy Adama, kiedy on będzie wzbudzony, to jedynie Bóg wie o tem. Być może, będzie wzbudzony zawczasu, a być może w czasie późniejszym, gdy nastąpi już poniekąd przywrócenie. W każdym bądź razie kiedy ten wielki Gościniec będzie otwarty, to Abel będzie jednym z książąt, znajdujących się na nim. A wiedząc, że jego ojciec Adam, swego czasu był książęciem na ziemi, a także będąc świadomy tego w jaki sposób stał się później nędzarzem, Abel będzie modlił się za swym ojcem, a później będzie pilnie przedstawiał mu łaskawą dobroć Bożą w zarządzeniu odkupienia i wyzwolenia, a również powie Adamowi, w jaki sposób on będzie mógł być przywrócony do swej pierwotnej chwały. Zapewne, że Abel będzie także chętny w oznajmieniu swej matce Ewie, że Djabeł, który ją zwiódł, nie będzie mógł jej więcej zwieść, ponieważ będzie powstrzymany. Zaiste, że sprawi radość wielką Ablowi w dopomaganiu swemu staremu ojcu i matce w podróżowaniu po tym Gościńcu Królewskim, obserwując ich jak będą kroczyć po nim wyżej i wyżej, zwracając swe serca w zupełności do Boga, i jak będą przywracani do dni młodości swojej. Być może, że Bóg wyprowadzi ich za prośbą tego pilnego i wiernego księcia Abla. Jesteśmy mimo wszystko zapewnieni, że w słusznym czasie Bożym Chrystus wyprowadzi Adama i Ewę z grobu, ponieważ On powiedział, że wszyscy powstaną, a ci którzy okażą posłuszeństwo, będą żyć wiecznie (Jana 5:25). Adam i jego dzieci będą mieć ten wielki przywilej, ponieważ krew Jezusa, która została przelana jako okup za wszystkich jest zapewnieniem tego” (s. 347-48).
Uwagi:
Wszystkie podkreślenia tekstu pochodzą od autora artykułu.
W cytatach z dzieł Towarzystwa Strażnica zachowano oryginalną pisownię.
