PAL (cz.1)

Autor: Piotr Andryszczak

nastepna część

Świadkowie dowodzą, że Jezus nie umarł na krzyżu, lecz na palu choć wcześniej uczyli o krzyżu. Jakich argumentów używają na uzasadnienie swoich zmian:

Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożegozob. zob. wyd.1995 Strażnica 15 maja 199515 maja 1995
Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożegostr.200 Strażnica 15 maja 1995str.20

Jak wygląda strażnicowa argumentacja i na czym polegało to "wykazanie", możemy dowiedzieć się zaglądając do książki Bogactwo, wydanej w roku 1936:

Bogactwo
Bogactwo
wyd.1936
Bogactwostr.23 Bogactwostr.125 Bogactwostr.160

Jak widzimy to "wykazanie" polegało wyłącznie na stwierdzeniu: "ciało przybito do pnia", "Jezus umarł na drzewie", "był ukrzyżowany". Okazuje się, że nawet w książce nie użyto słowa "pal".


Strażnica 1938 Nr 11str.724
Strażnica 1938 Nr 11str.173
Strażnica 1938 Nr 11str.174

Świadkowie Jehowy jakoś dziwnie ukazują Jezusa wraz ze złoczyńcami:

The kingdom is at hand
wyd.1944
The kingdom is at handobrazek po str.320

Czy złoczyńcy nie są przypadkiem przywiązani do palów?


Towarzystwo Strażnica ucząc o śmierci Chrystusa na pionowym palu szuka autorytetów, którzy mają potwierdzić ich wykładnię.

Strażnica 1970 Nr 111970 Nr 11
Strażnica 1970 Nr 11str.26
Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata
zob.
wyd.pol.1994
 Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata
str.418

Fulda w swej książce twierdzi, że Pan Jezus umarł na palu. To wiemy. Autor jednak nie opisywał tylko egzekucji na palu, ale również na różnych krzyżach. Pisze też o niesionej przez skazańca belce poprzecznej krzyża, zwanej PATIBULUM. Nie będę polemizował z autorem z jego wizją śmierci Jezusa na palu. Natomiast Świadkowie Jehowy przemilczają te wypowiedzi oraz rysunki jakie umieścił Hermann Fulda w swej książce "Krzyż i ukrzyżowanie":

Strażnica 1970 Nr 11
Die Kreuzigungstr.120
"Nierzadko umieszczano patibulum, z już na nim wiszącym złoczyńcą, na kołku lub gwoździu wbitym w górnej części krzyża, lub na samym szczycie w wypiłowaną szczerbinę. Tak właśnie powstały dwie formy krzyża, składającego się z dwóch drewnianych elementów: w pierwszym przypadku jako skrzyżowane +, w drugim w kształcie litery T."
Die Kreuzigungstr.120
"W żadnym przypadku belka poprzeczna nie była przybijana do krzyża; lecz raczej złoczyńca niósł ją najpierw ze sobą."
Die Kreuzigungstr.137
"Od najwcześniejszych czasów kary krzyżowania Rzymianie kładli przestępcy, przed albo po rozpoczęciu jego ostatniej drogi, wcześniej już używane PATIBULUM na ubiczowanym karku; i z pewnością nie obyło się też bez użycia bata przez całą drogę aż na plac egzekucyjny przed bramą wylotową."
Die Kreuzigungstr.139
"Ponieważ przestępca szedł przez miasto z PATIBULUM, a które to później okazywało się tylko jedną częścią krzyża; również często więc samym krzyżem nazywano PATIBULUM, było więc niezmiernie możliwe, że często nie-Rzymianie, którzy nie pędzili w tłumie, aby przyglądać się procedurze egzekucji, mieli niepełne pojęcie o krzyżowaniu i dlatego uważali niesione w Rzymie PATIBULUM za cały krzyż, a niesienie krzyża za rzymski zwyczaj karania kryminalistów. Obcokrajowcy, krzyż w ogóle znali tylko w prostej formie zwykłej belki."
Die Kreuzigungstr.220
"Jeśli wyobrazimy sobie krzyż Jezusa jako złączone i zespojone z dwóch kawałków drewno, to z poprzednich rozważań musi zostać powtórzone, że nie zostało do dzisiaj udowodnione, czy trwale wyciosane krzyże były inwentarzowo przechowywane przez wyższe sądy. Przeciwko temu świadczą bowiem powstałe przecież specyficzne tak zwane formy krzyża, jak + czy T, także jeśli patibulum było luźno zawieszone na krzyżu. A zatem więc mielibyśmy w kwestii krzyża Jezusa jedynie wybór pomiędzy tymi dwiema formami albo bardziej rozpowszechnioną formą - prostą belką."
Die Kreuzigungstr.220
Die Kreuzigungstr.221
"O tym, że PATIBULUM przy jego śmierci nie było użyte, świadczy sama historia ewangeliczna wystarczająco wyraźnie i za prostą belką przemawiają pojedyncze klatki z ostatnich chwil życia, których nie można przeoczyć. Najpierw muszę jeszcze raz przypomnieć o ogromnym pośpiechu, z którym ta okropna egzekucja została wykonana (p. paragraf 29). Nawet jeśli sztucznie złączone krzyże tu i ówdzie występowały, to i tak w tym przypadku pozwolono by sobie na trudną pracę, wprawić w ruch najpierw piłę, siekierę, dłuto i wiertło, ponieważ Piłat nie był przygotowany na ukrzyżowanie, jednakże Jezus bezpośrednio po ogłoszeniu wyroku śmierci, bez żadnego opóźnienia, zaprowadzony został na miejsce egzekucji. Prócz tego prosty krzyż był w krajach wschodnich od wieków powszechnie przyjęty, dla szczególnie przygotowanego instrumentu śmierci musiałyby istnieć również odrębne określenia, a STAUROS (gr. pal, krzyż) i ETS (hebr. drzewo) nie pasują do tej techniki karania (zobacz też paragraf 14). Niemożliwe jest również, żeby prokurator dla tego jednego przypadku uparcie obstawał przy wyjątkowym kształcie, który stałby się wtedy jego własnym wynalazkiem. Musiałby w tej godzinie intensywnie myśleć nad tym, aby wynaleźć formę krzyża, która ani nie powiększała bólu, ani nie zwiększała hańby, tak jak sprawiała to zwyczajna forma krzyża, która była od dawna stosowana. Zestermann (zobacz dodatek C i D 52) potwierdza zupełnie poprawnie (strona 10), w przeciwieństwie do opinii wielu innych, że u Żydów krzyżowanie nie było powszechnym zwyczajem. Jednakże nie wyklucza to sporadycznego odstąpienia od ich kodeksu kryminalnego, chociaż widzimy, że to Wysoka Rada żądała ukrzyżowania Jezusa. Marek, najwiarygodniejszy z Ewangelistów, pisze w 15:15: "wydał im Jezusa, aby był ubiczowany i ukrzyżowany", oraz Łk 23:25-26: "przekazał Jezusa ich woli; ". Podobnie J 19:16. Jeśli teraz nie wszystko brać dosłownie, jak jest napisane, to jest oczywiste, że zgodnie z Ewangeliami ukrzyżowanie Jezusa było bardziej sprawą Sanhedrynu niż prokuratora. Jak niewielki wznieśli protest z powodu naruszenia tym razem swojego prawa, kiedy czas naglił (paragraf 29), pokazali przecież także poprzez niezachowanie według prawa siedmiodniowego terminu do wykonania wyroku. I tak to końcowy wniosek Zestermanna jest zbyt przedwczesny, ponieważ Jezus został ukrzyżowany przez Rzymian, więc krzyż i sposób krzyżowania mogły być tylko zwyczajowym sposobem krzyżowania u Rzymian. Pisarze trzymają się za bardzo przez nich znanego kształtu, przypisują także Piłatowi zbytnie trzymanie się prawa na sposób rzymski w tym przypadku, który on powierzył Żydom, ku ich zadowoleniu. Jednakże żołnierze, niewykwalifikowani pracownicy Żydów, jak zwykle załatwiali to możliwie szybko."
Die Kreuzigung Die Kreuzigung
Die Kreuzigung Die Kreuzigung
Die Kreuzigung
Die Kreuzigung

Należy też nadmienić, że Fulda nie wierzy, iż Jezusowi przybito gwoździem do krzyża stopy i uważa, że jego szybką śmierć spowodowało odsunięcie siedzenia:

Die Kreuzigungstr.221
"Być może Jezusowi, jak to już przypuszczano, z dużego pośpiechu w ogóle opuszczono jeszcze występujący na środku kołek do siedzenia skazańca, z czego szybka śmierć Jezusa otrzymałaby nowe wyjaśnienie. Ponieważ jednocześnie stopy Jezusa zostały pod ciałem skrępowane do góry najprawdopodobniej mocnym łykowatym postronkiem (zobacz dodatek C II), zatem chcę podać prawdopodobne ułożenie ukrzyżowanego: ręce były do góry przybite do pala; nośność rąk jest w ten sposób bezsprzeczna, zwłaszcza, że całe ciało na swoich piętach jednocześnie prawie doszło do pozycji siedzącej; stopy, mocno ugięte w kolanach,zostały przyłożone z podeszwami do belki oraz przywiązane powrozem i drewnianą zatyczką. Całego tego niezmiernie ściśniętego i całym ciałem zwichniętego położenia, nie mógłby nawet Samson 24 godziny żywy przetrzymać."

Świadkowie Jehowy na Fuldę powołują się też w książce:

Czego naprawdę uczy Bibliawyd.2005 Czego naprawdę uczy Bibliastr.205

Nie wiadomo po co wstawiono znak (...). Chyba tylko po to, aby wzmocnić wrażenie na polskich czytelnikach o śmierci Jezusa na palu.

Na przykład w cytacie w wersji rumuńskiej nie ma żadnych wykropkowanych miejsc:

Czego naprawdę uczy Bibliawyd.2005 Czego naprawdę uczy Bibliastr.205

W wersji czeskkiej również:

Czego naprawdę uczy Bibliawyd.2005 Czego naprawdę uczy Bibliastr.205

W wersji niemieckiej też:

Czego naprawdę uczy Bibliawyd.2005 Czego naprawdę uczy Bibliastr.205

A w samej książce Fuldy:

Die Kreuzigungstr.109

a cały kontekst nie ma nic wspólnego z ukrzyżowaniem Jezusa, jak być może stara się tym cytatem zasugerować Strażnica:

Die Kreuzigungstr.109
Die Kreuzigungstr.110
"Nie na wszystkich publicznych miejscach straceń były drzewa. Toteż wkopywano w ziemię zwyczajną belkę. Do niej przywiązywano lub przybijano zbrodniarzy, którzy wisieli rękami, a często także nogami do góry. Od tego prostego narzędzia pochodzi częste jego porównanie z palisadami warownymi. Ten prosty krzyż był najstarszym, wzniesionym rękoma ludzkimi narzędziem kary ukrzyżowania; i utrzymał się także w tej postaci, właśnie z powodu swojej prostoty, obok swoich trochę sztucznych sobowtórów, aż do samego końca. Już w księdze Ezdrasza (6:11) czytamy: "Jeśli ktoś przekroczy ten rozkaz, to z domu jego wyrwana będzie belka, a on zawiśnie do niej przybity". Wzięcie krzyża z własnego domu złoczyńcy było bezspornie obyczajem perskim, który położył podwaliny pod jakkolwiek ponurą symbolikę; rozkaz, iż zbrodniarz musiał także dostarczyć krzyż na swoją śmierć, przypisywany jest tam królowi perskiemu Dariuszowi. Tak samo krzyż, na którym umarł wróg żydowski Haman, w księdze Estery (7:9) nazywany jest gołą belką. Ta prosta forma krzyża mogła być także tylko wtedy w użyciu, gdy przeprowadzane były masowe egzekucje, kiedy to miejsce straceń nie dostarczało w licznych drzewach najbardziej wygodnych i najtańszych krzyży. Wtedy gdy król Dariusz po zdobyciu Babilonu (Herodot 7,194) 3000 najznakomitszych mieszkańców zbuntowanego miasta; gdy Aleksander Macedoński 2000 tyryjskich mężczyzn, Aleksander Janneusz po zdobyciu Bemeselis 800 Żydów ukrzyżował, (podczas gdy ucztował przy tym gęsto ze swoim dworem, i rozkoszował się rykiem muzyki biesiadnej; Józef Flawiusz; Dawne Dzieje Izraela 13.14,2); gdy Kwintyliusz Warus jako zarządca Syrii 2000 żydowskich jeńców (Józef Flawiusz; Wojna Żydowska 2.5,2); gdy Oktawian 6000 uwięzionych niewolników z klasy Pompejów pokonanego wojska, Tytus przez okres miesiąca ponad 500 uwięzionych Żydów codziennie wieszał na krzyżach przed Jeruzalem (Józef Flawiusz, Wojna Żydowska 5.11,1 i Hegesippus 5.18,1 na końcu); gdy, chyba niezbyt przesadzając, 10000 chrześcijan zostało na raz ukrzyżowanych na tym samym miejscu (Martyrologia Rzymska 22 Lipca): jak można przy takiej masie, nawet tylko w sposób odległy, myśleć o naszej zwykłej postaci męczeńskiego drzewa, a przy tym tylko o najmniejszym zużyciu czasu z siekierą i dłutem i o niepotrzebnie zaprzepaszczonym trudzie, co o nic by nie mogło zwiększyć oczekiwanych męczarni? Bez wątpienia szczególnie rzymscy wojownicy Tytusa przy każdym uciążliwym oblężeniu mieli pełne ręce roboty i prócz tego istniejący materiał z dość ubogiej w drewno okolicy potrzebowali wykorzystywać przede wszystkim do wielu machin szturmowych; te ostatnie zwłaszcza nieustannie niszczone przez bohaterską odwagę walczących Żydów, ustawicznie musiały być odbudowywane*. Żydowski historyk Józef Flawiusz, naoczny świadek oblężenia, mówi chyba dlatego niezbyt mocno przesadzając, iż zabrakło wkrótce drzewa na krzyże i (przy ciasnocie terenu pomiędzy murem miejskim a rzymskim wałem oblężniczym) także na obszarze montażu (jeśli to mianowicie nie miało być utrudnieniem dla manewru ataku). Kiedy poza tamtymi przypadkami Józef Flawiusz opowiada (Archeologia XII.5,4), iż Antioch Epifanes torturował żydowskich mężczyzn na pół żywo, a następnie jeszcze oddychających, kazał ukrzyżować, więc nasuwa się tutaj pytanie czy w obliczu najazdu despoty był jeszcze czas czy ochota, aby budować wpierw dla pół trupów jeszcze pewną ilość takich niepotrzebnych machin, jak jesteśmy przyzwyczajeni przedstawiać sobie krzyż."

Cytowana już publikacja:

Strażnica 1970 Nr 111970 Nr 11

twierdzi, iż są liczne wypowiedzi Ojców Kościoła na temat śmierci Jezusa na palu:

Strażnica 1970 Nr 11str.26

Czy te twierdzenia są zgodne z prawdą? Czy Fulda cytuje te liczne wypowiedzi dawnych Ojców Kościoła? Fulda wymienia Minicjusza Feliksa oraz Tertuliana. Minicjusz Feliks to apologeta chrześcijański, retor i prawnik, pochodzący z Afryki. Feliks w formie dialogu między chrześcijaninem a poganinem broni zasad chrześcijaństwa. Zobaczmy co napisał Fulda:

Die Kreuzigungstr.221
Die Kreuzigungstr.222
"Mamy teraz do rozpatrzenia wyobrażenia, jakie zrobili sobie o krzyżu Jezusa dawni ojcowie Kościoła. Nie brakuje tam bowiem wypowiedzi, które wskazują na prostą belkę. Minucjusz Feliks (zm. w 220) mówi w "Dialogu Octavius" do pogan: "wasze trofea pokazują nie tylko motyw krzyża, ale także kształt ukrzyżowanego człowieka". Te znaki zwycięstwa na polach bitewnych Greków, także przynajmniej znane Rzymianom, uważane były od początku (nowa paralela z krzyżem odkupiciela) jako nietykalne relikwie, składające się z pnia drzewa z odpiłowaną koroną lub z belki wbitej w ziemię; na samej górze umieszczano hełm, kładziono pod to na pień napierśnik a pod ostatnim dwa spiżowe nagolenniki, a także tarczę i broń. Często także brano chętnie zbroję zabitego dowódcy pokonanego wojska. Jednakże ponieważ każdej starożytnej zbroi brakowało średniowiecznego żelaznego ramienia, więc trofea także nie przedstawiały poziomego rozciągnięcia ramion człowieka; ale były jednak bardzo podobne do kształtu człowieka powieszonego na belce.

Autor kieruje nas na rysunek:

Die Kreuzigung

Co chciał Fulda przez to udowodnić? Przecież widzimy na rysunku, że człowiek tu przedstawiony jest nabity na pal, a nie na nim powieszony. Fulda też przemilcza inny fakt z dzieła Minucjusza Feliksa:

OctaviusPoznań 1925
Octaviusstr.18
Octaviusstr.63
Octaviusstr.64

Podobnie pisał św. Justyn Męczennik żyjący w II w. po Chr.:

Apologia Dialog z Żydem Tryfonem Apologia Dialog z Żydem Tryfonemwyd.1926
Apologia Dialog z Żydem TryfonemApologia - I 55,1nn str.64

Dla zobrazowania:

żagiel żagiel żagiel

Dalej Justyn Męczennik pisze:

Apologia Dialog z Żydem Tryfonem Apologia Dialog z Żydem TryfonemApologia - I 60,1nn str.68

A co pisał na temat krzyża Tertulian?

Tertulian Przeciw MarcjonowiATK 1994 wyd.pol.1994 Tertulian Przeciw Marcjonowistr.134 Tertulian Przeciw Marcjonowistr.127

Jaki więc cel miał Hermann Fulda powołując się na Minucjusza Feliksa i Tertuliana? Co przez to chciał uzyskać? Dlaczego Świadkowie Jehowy piszą o dawnych Ojcach Kościoła rzekomo uczących o śmierci Jezusa na palu, a nie podają żadnych źródeł?

Szczególne podziękowania dla Mirka za skany z książki Hermanna Fuldy i tłumaczenie na język polski. W drugiej części artykułu możemy przeczytać:

nastepna część

Powrót do strony głównej
Opracował: Piotr Andryszczak
© 2007-2025