Chrzest (cz.1)
 |
Kiedy ktoś zainteresowany naukami Towarzystwa Strażnica zdecyduje się związać na stałe ze Świadkami Jehowy, po tzw. "studium biblijnym" decyduje się na chrzest w Organizacji, zwany u nich symbolem:
 15 listopada 2007 |
 str.25 |
Na początku XX w. tuż przed chrztem wypowiadali takie słowa:
 Nowe Stworzenie |
 wyd.1925 |
 |
 str.561 |
Jak widzimy, głosiciele Towarzystwa Strażnica wypowiadali formułę trynitarną, choć w Trójcę Świętą wówczas nie wierzyli i do dzisiaj nie wierzą.
Przed chrztem zadawali też pytania. Zobaczmy jak to wyglądało w historii Towarzystwa Strażnica:
 1915 Nr 2
|
 str.12
|
 1957 Nr 8
|
 str.13
|
 1968 Nr 2
|
 str.5
|
 1974 Nr 15 |
str.13 |
Potem do pytań dodano słowo "organizacja":
 1985 Nr 12 |
str.21 |
 1 kwietnia 2006 |
 str.22  str.29 |
|
 wyd.2005 |
 str.215
|
 str.216
|
Natomiast dalej piszą:
|
str.216
|
Świadkowie Jehowy chyba źle przemyśleli powyższe pytania, ponieważ akurat ten fragment Pisma Świętego, na który się powołują milczy na temat okupu i oddaniu się bez zastrzeżeń "Jehowie". Mówi nam natomiast o wyznaniu wiary, że Jezus jest Panem:
 BT wyd.IV |
Rz 10, 9-10
|
Dalej czytamy o wierze w Chrystusa: "Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony" (w.11), o tym, że jest jeden Pan: "Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają" (w.12) oraz: "Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony" (w.13). "Imię Pańskie" to imię Jezusa.
|
BT wyd.IV |
Rz 10, 14-15
|
Jak widzimy, cały kontekst mówi nam o Chrystusie i o wierze w Niego jako Pana, a Świadkowie Jehowy piszą o okupie i "Jehowie".
Świadkowie Jehowy w tej publikacji piszą, że chrzest odbywa się przez "pokropienie", chyba tylko po to, aby ośmieszyć:
 1 kwietnia 2002 |
 str.13 |
wyd. 2001
|
 str.56 |
Chrzest w Kościele się przez zanurzenie lub przez polanie.
O ciekawej praktyce chrztu u Świadków Jehowy możemy przeczytać w niektórych ich publikacjach. W poniższej czytamy o czarnej trumnie:
 22 listopada 2001 |
 str.19  str.20 |
W korycie do pojenia koni:
 1 września 1989 |
 str.23 |
W tej publikacji czytamy:
 1 lutego 1992 |
 str.19 |
Didache jest pozabiblijnym zbiorem "zasad wiary chrześcijańskiej" i wyjaśnia nam, "co powinni wiedzieć ludzie pragnący zostać chrześcijanami". Didache podaje nam, że jeśli praktycznie nie ma gdzie się ochrzcić, wystarczy polać głowę wodą:
|
|
Didache
 str.60 |
Dlaczego Świadkowie Jehowy nie praktykują chrztu przez polanie wodą? Przecież sami napisali, że "Didache wyjaśnia, co powinni wiedzieć ludzie pragnący zostać chrześcijanami".
Cytując Encyklopedię Katolicką Świadkowie Jehowy urywają akurat ten fragment, który mówi o chrzcie przez polanie wodą. Nie jest również prawdą to, że chrześcijanie uznawali chrzest tylko przez zanurzenie, gdzie możemy o tym przeczytać w tej publikacji:
 1 marca 1989 |
 str.12 |
A jak wygląda cały fragment? Zobaczmy:
|
 Tom III, Lublin 1985 |
 kolumna 353
|
Dlaczego Towarzystwo Strażnica ukrywa ten fakt przed swoimi czytelnikami? Ma to przecież swoje skutki w praktyce. Otóż ta publikacja podaje przykład kobiety z żelaznym płucem:
 8 lutego 1993 |
 str.18  str.19 |
A wystarczyło wziąć przykład z praktyki chrześcijańskiej i polać głowę.)
Zacytowana w artykule Strażnica stwierdziła, że Didache to najwcześniejszy zbiór zasad wiary chrześcijańskiej. Kiedy Świadkom Jehowy jest potrzebny jakiś cytat, to Didache jest wartym cytowania autorytetem.
|
1 lutego 1992 |
str.19 |
Niestety dzisiaj już nie, bowiem poniższa publikacja podważa pisma Ojców Apostolskich i Didache, ponieważ rzekomo nadeszło odstępstwo po śmierci Apostołów i pisma te już nie są autorytetem. Nagle się okazało, że w Didache mamy chrzest przez polanie wodą::
 1 lipca 2009 |
 str.27  str.28 |
Szkoda tylko, że nie podano, kto konkretnie przejął naukę po Apostołach, skoro Ojcowie Apostolscy i Ojcowie Kościoła głosili błędne nauki. Gdyby cały Kościół miałby być po śmierci Apostołów odstępczy, to po co Paweł pisał Tymoteuszowi: "co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków, przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych" (2 Tm 2, 2). Po co by kazał ustanawiać Tytusowi i Tymoteuszowi nowych prezbiterów (Tt 1, 5; 1 Tm 5, 22). Widać, że o odstępczości Kościoła uczą Świadkowie Jehowy, a nie Apostoł.
W artykule czytamy, iż:
|
1 lipca 2009 |
str.28 |
Świadkowie Jehowy mają problem z ustaleniem, które to nauki Ojców Apostolskich pasowały do nauk Jezusa. Wcale się nie dziwię, skoro sami przecież nie mogą dać gwarancji dla swoich nauk, ponieważ one ciągle się zmieniają, a i obecna ich wykładnia może stać się fałszywa w stosunku do tej, która pojawi się w przyszłości. Czy Świadkowie Jehowy w takim razie mogą być autorytetem dla innych?
Jeżeli chodzi o chrzest, to w Piśmie Świętym jest on zalecany:
(za zgodą wydawcy) Vocatio
|
 (tab.kod.gram.)
|
 wyd.1997 |
){kind=link}
Mt 28, 18
 str.145
|
a tego Świadkowie Jehowy nie czynią. Podczas chrztu nie wymawiają formuły chrzecielnej "Ja Ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego", choć zalecenie Pana Jezusa jest wyraźnie stwierdzone. Chrzest jaki proponują Świadkowie Jehowy nie jest ważny z punktu widzenia chrześcijańskiego. Skoro nie wymawiają żadnych słów, to skąd wiadomo, że jest to chrzest? Samo zanurzenie w wodzie jeszcze o niczym nie świadczy. Krótko mówiąc, chrzest Świadków Jehowy nie ma więc charakteru Sakramentu i nie włącza do wspólnoty Kościoła, który założył Jezus Chrystus.
Ponadto Świadkowie Jehowy sami przyznają, że:
wyd. 1991
|
Świadkowie Jehowy piszą:
 str.23
|
W drugim wydaniu czytamy:
wyd. 2001
|
 str.23
|
Jeżeli Świadkowie Jehowy twierdzą, że nie należą do chrześcijaństwa ani do żadnych kościołów chrześcijańskich, to sami wykluczają się z grona chrześcijan. Jeśli dodają jeszcze, że nie wierzą w Trójcę Świętą, a oddają wyłącznie cześć Bogu Abrahama (tak jak Żydzi), to nie można ich nazwać chrześcijanami. Czy Żydzi bądź Muzułmanie chrzczą swoich współwyznawców w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego?
Wspomniane już Didache (7:1-3) podaje:
|
|
|
Didache
|
str.60 |
Tekst po grecku:
 zob.
|
 str.170
|
 str.172
|
|
 Kraków 1997 |
 str.25
|
|
 Kraków 1997 |
 str.79
|
zob.
|
 str.69
|
|
